De drie principes
De drie principes van de Zen Peacemakers werden voor het eerst ontwikkeld en verwoord door Roshi Bernie Glassman in 1994. Sindsdien zijn ze door veel mensen bestudeerd en beoefend, inclusief niet-zenboeddhisten, en gepresenteerd door veel zenleraren.
Hieronder vindt u een artikel over de drie leerstellingen door Roshi Egyoku Nakao, abt van het Zen Center van Los Angeles , evenals andere lezingen en reflecties over de drie leerstellingen door andere medewerkers.
Niet weten
Niet weten: het loslaten van vaste ideeën over jezelf, anderen en het universum.
Bij regelmatige toepassing kan de beoefening van de drie principes te allen tijde een manier van leven worden vanuit het centrum. Hoewel de principes in volgorde worden genomen wanneer je ze bestudeert, is de praktijk niet noodzakelijk lineair. Elk principe weerspiegelt de andere; ze zijn naadloos in elkaar ingebed, stromen als middelpunt, omstandigheid en actie in een zich steeds ontvouwende en eindeloos gevarieerde cirkel van het leven.
Moeilijke omstandigheden — politieke onrust, het plotselinge verlies van een dierbare of de onverwachte beëindiging van uw baan — kunnen het leven plotseling onstabiel maken. Maar eigenlijk zijn dingen volgens de Boeddha altijd onstabiel. Het is gewoon zo dat we de neiging hebben om te leven vanuit een reeks onbetwiste overtuigingen die ervoor zorgen dat ons leven solide aanvoelt. Hoe kun je weten wat er gaat gebeuren? Dat kan niet – omdat het universum, van de kleinste deeltjes tot de grootste vormen, voortdurend in beweging is.
In de praktijk van Three Tenets traint het niet-weten je om vaste gezichtspunten voortdurend opzij te zetten. Ik beschrijf niet-weten als een flits van openheid of een plotselinge verschuiving naar aanwezig zijn in het moment. Dit wegvallen van de dingen waarop je hebt vertrouwd voor een gevoel van stabiliteit kan ertoe leiden dat je gaat onderzoeken wat je denkt dat je centrum is, om je toevlucht te zoeken op de plaats voordat er iets ontstaat, een plaats van leegte en diepe stilte, een plaats van de diepste rust waar het eigenbelang nog niet is doorgedrongen. Dit is geen leegte, maar eerder een duisternis waar dingen nog niet gedifferentieerd of gezien worden. Je kunt zelf naar de duisternis gaan en als een leeg vat worden, leeg van standpunten en voorkeuren. Een leeg vat weigert niets en ontvangt alles wat van alle kanten op hem afkomt. Door op deze manier te oefenen, kun je meer ruimte creëren voor je eigen reactiviteit en de standpunten van anderen.
Het moet gezegd worden dat de niet-begunstigende standpunten die ontstaan wanneer men niet-weten beoefent, geen gebrek aan zorg aantoont. Integendeel, door het ene ding niet boven het andere te bevoordelen, kun je jezelf centreren in een grenzeloos netwerk van onderlinge verbindingen en je cirkel van zorg uitbreiden. Op deze manier kan de beoefening van het niet-weten je in lijn brengen met de steeds veranderende onderling verbonden realiteit die Leven wordt genoemd. Niet-weten beoefenen lijkt misschien onmogelijk om te doen, en toch, als je je realiseert dat het leven zelf niets uitsluit, zal het oefenen van niet-weten in de loop van de tijd je in staat stellen om je meer bewust te worden van wat je ervoor kiest binnen te laten en je open te stellen voor wat je eerder had uitgesloten .
Getuigenis
Getuigenis: tot de vreugde en het lijden van de wereld
De praktijk van het getuigen is om alle aspecten van een situatie te zien, inclusief je gehechtheden en oordelen. Je kunt niet alleen leven in een staat van niet-weten, omdat het leven ook vraagt dat je de omstandigheden die op je afkomen onder ogen ziet door er aanwezig te zijn. Wanneer je getuigt, sta je open voor de uniciteit van alles wat zich voordoet en ontmoet je het zoals het is. In combinatie met niet-weten kan getuigenis afleggen je vermogen tot ruimtelijkheid versterken, waardoor je aanwezig kunt zijn bij juist die dingen die je het gevoel geven dat je je centrum kwijt bent. Het kan uw vermogen om naar andere gezichtspunten te luisteren versterken, waardoor een genuanceerder beeld van een situatie ontstaat.
Boeddhistische meditatie traint je om te getuigen door je bewustzijn van gedachten, gevoelens en sensaties te versterken wanneer ze opkomen en voorbijgaan. Naarmate je gewaarzijn sterker wordt, begin je ruimtelijkheid en stabiliteit te ervaren en zie je dat je een keuze hebt in je reactie op wat er opkomt. Na verloop van tijd leer je met een nieuwsgierige en medelevende houding te getuigen van alle elementen die opkomen. Dit betekent niet het onderdrukken van de sterke emoties die opkomen of het stoppen van de ontsnapping in verhaaldrama, maar eerder bewust zijn van wat je kiest om te voeden. Een wijs oud verhaal dat vaak aan de Cherokee wordt toegeschreven, waarschuwt dat wanneer veel demonen in je worstelen, degene die je voedt degene is die de sterkste zal worden. Jij alleen bent verantwoordelijk voor wat je voedt.
Getuigenis kan je in staat stellen om uiteindelijk in het reine te komen met de moeilijkste levensomstandigheden. De praktijk staat altijd voor u klaar, ongeacht tijd, plaats, situatie of betrokkenen. Er is niets waar je niet van kunt getuigen, van het pluizen van je trui tot twee jaar in een put wonen. Door getuigenis af te leggen, ben je actief betrokken en belichaamd, zelfs worstelend, met wat er ook maar opkomt. Soms kunnen spirituele oefeningen een neutraliserend effect hebben en gevoelens afvlakken in plaats van ze te stimuleren. Vasthouden aan het centrum gaat niet over het worden van een spirituele zombie; het gaat over het leven van de volheid van je eigen menselijkheid. Je leeft, dus wees volledig levend.
Actie ondernemen
Actie ondernemen: die voortkomt uit Niet-weten en getuigen
Het derde principe is Actie ondernemen. Het is onmogelijk om te voorspellen wat de actie in welke situatie dan ook zal zijn, of het tijdschema voor wanneer het zich zal voordoen of wat eruit kan voortvloeien. De onderliggende bedoeling is dat de actie die ontstaat een zorgzame actie is, die alles en iedereen dient, inclusief jezelf, in de hele situatie.
Soms is de handeling zo simpel als doorgaan met de beoefening van de eerste twee principes van niet-weten en getuigen; de beoefening van de Drie Leerstellingen is op zichzelf al een zorgzame actie. En hoewel de actie die voortkomt uit het engagement van niet-weten en getuigen spontaan en vaak verrassend is, past het altijd perfect bij de situatie.
Trainen met de principes is een kwestie van steeds weer een stap achteruit zetten en voortdurend je interne processen onderscheiden terwijl je erkent wat er om je heen gebeurt. Een gevolg van voortdurende en consistente beoefening van de Drie Leerstellingen is dat wanneer je je gevoel voor centrum verliest en in reactiviteit raakt, je ook sneller je centrum terugkrijgt. En als je deze oefening voortdurend uitvoert te midden van alle activiteiten van je dagelijkse leven, zal de oefening gemakkelijk voor je toegankelijk zijn tijdens de meest uitdagende omstandigheden.
Trainen met de leerstellingen zorgt voor veerkracht van de spirituele spieren en een steeds dieper besef van de werkelijkheid. Terwijl het leven zich om je heen ontvouwt, zijn de Drie Leerstellingen actief in je en leiden ze je altijd terug naar het centrum.
